28η Οκτωβρίου 1940
Φέτος είπαμε με τα παιδιά της Β1 τάξης να προσεγγίσουμε τα γεγονότα της 28 ης Οκτωβρίου με την αφήγηση ενός παραμυθιού που υπάρχει στο σχολικό βιβλίο της γλώσσας .Όπως όλοι γνωρίζουμε το παραμύθι είναι ένα πολύ καλό εκπαιδευτικό εργαλείο που τραβάει το ενδιαφέρον των παιδιών, τα καθηλώνει και κεντρίζει το μυαλό τους. Με αυτό τον τρόπο τα παιδιά μπορούν να κατανοήσουν δύσκολα γεγονότα.
Έτσι κι εμείς σήμερα μέσα από το παραμύθι της Γαλάτειας Σουρέλη «Σαν Παραμύθι» προσπαθήσαμε να επεξεργαστούμε τα γεγονότα του ΄40.
Αρχικά διαβάσαμε το παρακάτω παραμύθι και στη συνέχεια ακολούθησε συζήτηση. Έπειτα χωριστήκαμε σε δύο ομάδες δημιουργώντας το παραμύθι μας σε Βιβλίο ακορντεόν. Είναι ένας ευχάριστος και διασκεδαστικός τρόπος τα παιδιά να κατανοήσουν την ιστορία αφού το κάθε παιδί αναλαμβάνει να ζωγραφίσει μια σκήνη από την ιστορία του παραμυθιού . Μόλις ολοκληρώθηκαν όλες οι ζωγραφιές, τις ενώσαμε κι έτοιμο το βιβλιαράκι μας με σπουδαίους εικονογράφους τα παιδιά .
Επιπλέον , είπαμε να φτιάξουμε το δικό μας lapbook με πραγματικά γεγονότα της 28ης Οκτωβρίου του 1940 αυτή τη φορά .
Σαν Παραμύθι
Μια φορά κι έναν καιρό ζούσε ένας γίγαντας, ένας μεγάλος γίγαντας, τόσο μεγάλος όσο σαράντα εκατομμύρια άνθρωποι μαζί.
Τον ίδιο καιρό κάπου κοντά στο γίγαντα, ζούσε ένας νάνος, ένας μικρός χαρούμενος νάνος.
Νάνος και γίγαντας ζούσαν ο καθένας στον τόπο τους χωρίς να ενοχλεί ο ένας τον άλλον. Τους χώριζε άλλωστε ένα τεράστιο αυλάκι, μια θάλασσα. Ζούσαν ευτυχισμένοι... Και περνούσε ο καιρός. Ο νάνος κοίταζε τη δουλειά του και ο γίγαντας τη δικιά του και ζούσαν αγαπημένοι...
Ένα πρωί όμως ο γίγαντας φόρεσε ένα περίεργο καπέλο και μια πιο περίεργη στολή και με ένα πήδημα βρέθηκε στην πόρτα του μικρού νάνου και βάζοντάς του μια λόγχη μπροστά στην κοιλιά του είπε: «Ήρθα να σου πάρω το σπίτι, παραδώσου!»
Ο νάνος στην αρχή το πέρασε για χωρατό. «Κοίτα χωρατατζής που είναι ο γείτονας!» σκέφτηκε. Και φέρνοντας στο νου του το γνωστό χαιρετισμό, του φώναξε: «Γεια σου γείτονα χωρατατζή!» Ο γίγαντας όμως δεν καταλάβαινε πια από τέτοια. Πίεσε τη λόγχη πάνω στην κοιλιά του και του ξαναφώναξε με άγρια φωνή: «Παραδώσου είπα»
Τότε ο μικρός νάνος κατάλαβε ότι δεν αστειευόταν ο γίγαντας και χωρίς κανένα φόβο του είπε: «Όχι, δεν παραδίνομαι.» Αμέσως έτρεξε στο μικρό καλύβι του και σε λίγο ξαναγύρισε κρατώντας μια σφεντόνα και στάθηκε μπροστά στο γίγαντα. Ο μεγάλος γίγαντας τα 'χασε για λίγο και αμέσως όρμησε επάνω στο μικρό νάνο.
Έγινε όμως κάτι το απίστευτο ο μικρός νάνος νίκησε το μεγάλο γίγαντα κι έτσι ο γίγαντας με κατεβασμένο το κεφάλι το έβαλε στα πόδια.
Έτσι κι οι Έλληνες του Σαράντα, όπως ο μικρός νάνος του παραμυθιού, όταν η Ιταλία ζήτησε να της παραδώσουν τη χώρα τους, απάντησαν όπως κι εκείνος με ένα θαρραλέο και αποφασιστικό! ΟΧΙ και αφού πολέμησαν παλικαρίσια πάνω στις βουνοκορφές νίκησαν τους Ιταλούς κι έτσι η πατρίδα μας είναι ελεύθερη.
Βιβλίο 1ο
Πηγή για το LAPBOOK : Το πρώτο κουδούνι